Η εποχή μας την κούραση δεν την χωρά (;) ...

Αν με ρωτούσε κάποιος αυτή την εποχή πώς αισθάνομαι, θα του απαντούσα άμεσα και χωρίς περιστροφές ότι κουράστηκα!

Κουράστηκα να χαρίζω το χαμόγελο και την αισιοδοξία στους γύρω μου μέσα σε όλη αυτή την σκοτεινιά. Κουράστηκα να σπαταλώ φαιά ουσία, για να γυρίσω τον τροχό στα μυαλά κάποιων που με περιβάλλουν, να τους μεταδίδω ίχνη ελπίδας σ’ ένα δύσβατο, μοναχικό μονοπάτι. Ένα μονοπάτι που μπορεί να μετατραπεί σε λεωφόρο, αρκεί αυτά τα ίχνη να γίνουν βήματα που θ’ ακουστούν.

Κουράστηκα να κατανοώ, να δείχνω ενσυναίσθηση σ’ εκείνους που διστάζουν, απογοητεύονται, φοβούνται, εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια αντίστασης και αντίδρασης.

Κουράστηκα να θυμώνω με όσους συμβιώνουν «καθέτως» και «οριζοντίως» σε τούτον τον τόπο μ’ εμένα, διότι αδιαφορούν για όλους κι επικεντρώνονται μόνο στο «Εγώ» τους. Ένα τεράστιο «Εγώ», που για εκείνους που βρίσκονται «καθέτως» ψηλότερα, εξωτερικεύεται χαιρέκακα με την κατάχρηση της εξουσίας, την καταπάτηση των δικαιωμάτων όλων των άλλων, την καταλήστευση των κεκτημένων πολλών χρόνων, την καταστολή κάθε αντίδρασης μέσα από το παγερό πρόσωπο της βίας. Όσο για εκείνους που βιώνουν όλα αυτά «οριζοντίως» μαζί μου και τα αποδέχονται ως φυσικά ή ως αναγκαίο κακό, πιστεύω ότι το τεράστιο «Εγώ» τους ικανοποιείται με το να είναι με το μέρος των «δυνατών», λόγω οικτρής ανασφάλειας, ή επειδή η τσέπη τους παραμένει γεμάτη με αυτή τους την επιλογή, πουλώντας έτσι κάθε τι ιερό και όσιο σ’ αυτή την χώρα.

Κουράστηκα ν’ αηδιάζω με όλους όσους «ταξιδεύουν» σ’ άλλη γη και σ’ άλλα μέρη, όσους είναι χαμένοι αλλού και δεν έχουν αντιληφθεί τι διαδραματίζεται γύρω τους – ξέχασα, αυτοί είναι και θα είναι οι πιο ευτυχείς, πάντα σε βάρος όλων των υπολοίπων!

Κουράστηκα να νοιάζομαι…

Κοιτώντας όμως τα βλέμματα των παιδιών αισθάνομαι να με κολλάνε στον τοίχο, σαν να μου λένε: «Δεν έχεις το δικαίωμα να αισθάνεσαι κουρασμένη, όταν δεν έχεις κάνει τίποτα ουσιαστικό γι’ αυτό που έχεις υποχρέωση ως ενήλικος πολίτης»!

Αυτά τα βλέμματα, που ακόμα δεν έχουν γνωρίσει όλη την αγριάδα του κόσμου ετούτου, έχουν απόλυτο δίκιο. Η εποχή μας την κούραση δεν την χωρά! Οτιδήποτε ειπωθεί διαφορετικό είναι φτηνή δικαιολογία και δηλώνει άφθαστη υποκρισία.

Ποιος μου είπε ότι έχω ελαφρυντικά ομολογώντας την κούραση που με καταβάλλει και μένοντας επί της ουσίας άπραγη; Ποιος μου είπε ότι με τις υποτυπώδεις προσπάθειές μου, προσφορές από «ψίχουλα», συμβάλλω δραστικά στο να σωθεί η κατάσταση; Ποιος μου είπε τελικά ότι ζητώντας συγνώμη από τη γενιά που έρχεται, έχω ξεμπερδέψει και μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη περιμένοντας από εκείνα να δράσουν, προκειμένου να καθαρίσει η «χαβούζα» που τους σέρβιρα;

Είναι χρέος μου ν’ αφήσω τις «σάπιες» δικαιολογίες (όπως έλεγε χαρακτηριστικά κι εύστοχα ένα πολύ αγαπημένο μου λαϊκό πρόσωπο), τα ψευδοδιλήμματα και να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων ως υπεύθυνος άνθρωπος. Να μην ντρέπομαι για μένα, να μην ντρέπονται εξίσου το παιδί μου και οι μαθητές μου για το αγαπημένο τους πρόσωπο.

Διατυπώνω τις σκέψεις μου σε πρώτο ενικό πρόσωπο, γιατί θεωρώ ότι εκεί πρέπει να έρθει πρώτα ο καθένας από μας. Να έρθει σ’ αυτό το «Εγώ» μέσα από την χρήσιμη διάστασή του, της αυτοκριτικής, της αφύπνισης και της αυτοδιάθεσης. Έπειτα να περάσει στο «Εμείς», με σκοπό αφενός να προσφέρει στον εαυτό του την αξιοπρέπεια κι αφετέρου να παραδώσει στο παιδί του, στη γενιά που ξεκινά τώρα και ακολούθως στα παιδιά που δεν ξέρουμε αν θα τους δοθεί η ευκαιρία να γεννηθούν ένα πιο ανθρώπινο μέλλον.

Όλο το παραπάνω εκφράζει μια βασανιστική, προσωπική ανησυχία (σίγουρα και πολλών άλλων) και μία έκκληση σε δράση πριν χαθεί κάθε ελπίδα!

Σήμερα γράφει η Γλαύκη/άστεγη καταληψίας και απαντά και στα σχόλια σας. Η πρώτη φωτογραφία είναι δική μου επιλογή και η δεύτερη δική της. Γλαύκη, δάμασέ το αυτό το άτιμο το "άτι"! Καλή Χρονιά Με Υγεία Για Όλους! Petra 

___________ Μια Πέτρα _________ Foto αρχική: Caras Ionut ~ Foto δεύτερη: Google __________