Λεωφορείο "ο πόθος για το όνειρο"...

Κρυμμένοι φαινομενικά πίσω από μια (υποκειμενική) πραγματι-
κότητα, περνάμε τις ημέρες των γιορτών, ως αόρατοι... Δεν θέλουμε 
(όσο γίνεται) να μας ενοχλήσει κανείς, καμία σκέψη, κανένα πρόβλημα. Φυσικά αυτό δεν είναι εφικτό, κι έτσι ο μόνος(;) τρόπος διαφυγής είναι τα στολίδια. Ένα στολίδι περικλείει μέσα του μια δική του αλήθεια, ένα παραμύθι, μια ανάμνηση ανέμελης ζωής, από τότε που όλη μας η ζωή κυλούσε μέσα από αστραφτερές μπάλες και παιχνίδια φαντασίας.
Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από το να ξεγελάει κανείς τον εαυτό του. Γιατί ό,τι επιθυμούμε...πρόθυμα και το πιστεύουμε. Η πραγματικότητα, όμως, πολλές φορές είναι διαφορετική... *Δημοσθένης*
Οι άνθρωποι δίνουν περισσότερη αξία σ' αυτό που επιθυμούν και δεν 

το αποκτούν, από όση πραγματικά αυτό έχει... *Ουίλιαμ Σαίξπηρ*
...κι έτσι -με επιθυμίες- κυλάει η εορταστική παρένθεση... Το λεωφορείο "ο πόθος για το όνειρο" ξεκίνησε στις 25 του μήνα...

_________________ Μια Πέτρα _______________________ Foto Google ____________________

Κάτω από το δέντρο...πες μου τι θέλεις να βρεις!

Αφού τα είπαμε ρε μάνα μου! Θα μπούμε σε κλίμα γιορτινό, ντε και καλά! Κι αυτό μπορεί να γίνει και μέσω φωτογραφίας! Εικονική πραγ-
ματικότητα δεν είπαμε; Αφού, η ζωή μας κατάντησε μια εικόνα, τι πειράζει αν βάλουμε και καμιά ιντερνετική εικόνα στο παιχνίδι; Και τώρα που είπα "παιχνίδι", είσαι; Λέω: είσαι να παίξουμε το παιχνίδι τής παιδικής αθωότητας; Πες πως είσαι παιδί και περιμένεις να ξυπνήσεις ένα πρωί και να βρεις κάτω από το δέντρο...τι; Όχι, πες, κάτω από το δέντρο, πες μου τι δώρο θες να βρεις! Και δε μου λες, όταν ήσουν παιδί υπήρχε Άγιος Βασίλης ή;... Για μένα ήταν άγνωστη λέξη...
...κι επειδή έχω απωθημένα, κάτω από το δέντρο θα ήθελα να έβρισκα ένα ταξίδι! Μακρινό καλέ μου Άγιε! Please! ;)


Υ.Γ Ουφ! Πάλι δεν συγκέντρωσα τις πηγές των φωτογραφιών κι έτσι απλά σημειώνω ότι είναι Google.
Υ.Γ1  Άμα σου αρέσει κάνα σαλόνι, πες το μου κι εδώ είμαι εγώ. Θα σε ακούσω με κατανόηση! Αχαχα!


_________________ Μια Πέτρα _______________________ Foto Google _______________________

Αγάπησα μια πολυθρόνα...

Κι επειδή έχουμε αποδείξει πως...σαν τον καναπέ μας, αλλά και την πολυθρόνα μας, τίποτα, είπα κι εγώ να ρίξω καμιά ιδέα για διακόσμηση ή για να ευφρανθεί ο μάτης μας! Πέρα από το ειρωνικό της υπόθεσης, όλοι λίγο πολύ έχουμε μια αγαπημένη θέση, για διάβασμα, τηλεόραση ή ραχάτι. Ας πούμε εγώ έχω μια αγαπημένη μπερζέρα στο σαλόνι. Διαβάζω ή απλά χαζεύω. Μη σου πω (πες με ψώνιο τώρα) ότι, όταν δεν κάθομαι επάνω της, την χαζεύω (!) επειδή, πέρα από το ότι μου αρέσει, της έχω αγοράσει κι ένα μαξιλαράκι με γατάκια, που την κάνουν ακόμα πιο πολύ γλύκα! Εσύ; Έχεις κάποια αγαπημένη γωνιά μέσα στο σπίτι; 

(εκτός από αυτήν του υπολογιστή βεβαίως βεβαίως!)

Υ.Γ Ζητώ συγνώμη, αλλά ξέχασα να συλλέξω τις πηγές των φωτογραφιών κι έτσι απλά σημειώνω ότι είναι Google


_________________ Μια Πέτρα ________________________ Foto Google __________________________

Σινεμά "ο Παράδεισος"...

"ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ CINEFIL" είναι μια ιδέα για κινηματογραφικό "παιχνίδι" του φίλου Γιάννη με το παρακάτω ερωτηματολόγιο:

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΣΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΞΕΝΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Τομ Χανκς, γιατί έχει ταλέντο και είναι μια γλυκιά και ήπια παρουσία.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΣΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, γιατί ήταν μεγάλο ταλέντο και σε κερδίζει κάθε φορά από την πρώτη έκφραση του προσώπου του.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΞΕΝΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Νάταλι Πόρτμαν, γιατί με είχε κερδίσει από την πρώτη της ταινία, στην οποία ήταν παιδί, το «Leon» και εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει με τις ερμηνείες της. Την απόλαυσα στο «V for vendetta».
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Μαρία Ναυπλιώτου, γιατί συνδυάζει την κλασική ομορφιά που επιβάλλεται με άνεση και την πολύ καλή υποκριτική.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΣΑΣ ΞΕΝΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Ζαν-Λικ Γκοντάρ, γιατί ήταν ανατρεπτικός για την εποχή του και πήγε τον κινηματογράφο πολλά βήματα μπροστά.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Παντελής Βούλγαρης, γιατί προβληματίζει μέσα από το συναίσθημα της ανθρώπινης ψυχής με τρόπο διακριτικό κι όχι κραυγαλέο.
ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΗΘΟΠΟΙΟΣ, ΠΟΙΟ ΡΟΛΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΥΠΟΔΥΘΩ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

Την Mathilde (Audrey Tautou) στο Un Long Dimanche de Fiancailles (2004) (Οι ατέλειωτοι αρραβώνες) τουJean-Pierre Jeunet, γιατί ο ρόλος συνδυάζει την ευαισθησία και την ψυχική δύναμη. Θα έπαιζα ευχα-

ρίστως και τον ρόλο της Αμελί, γιατί είναι φατσούλα καθημερινή και παραμυθένια ταυτόχρονα.

ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ή ΞΕΝΗ) ΕΠΙΘΥΜΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΔΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ

Την «Μικρά Αγγλία», γιατί πέρσι έφτασα καθυστερημένα στον κινηματογράφο, κάτι που δεν συνηθίζω, και είχαν πουληθεί όλα τα εισιτήρια…!
ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ: ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ

Έχω δει άπειρες ως παιδί κι ως ενήλικας με παιδί! Όμως επιμένω να βλέπω τον WALL-E (ΓΟΥΟΛ-Ι), γιατί είναι μια εξαιρετική ταινία για μικρούς και μεγάλους, βραβευμένη με την Χρυσή Σφαίρα και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινούμενων σχεδίων. Γιατί και τα ρομπότ έχουν ψυχή και σώζουν την ανθρωπότητα!

ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΕΧΕΤΕ .....ΛΙΩΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΤΕ και ΓΙΑΤΙ ;

«Πολίτικη Κουζίνα», γιατί είναι μία και μοναδική…!!!!

{ Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά, διότι μου αρέσουν πολλοί και πολλά, αλλά έπρεπε κάποιους να επιλέξω! 

Όμως και η παράθεση των παραπάνω χαρακτηρίζεται από ποικιλία… δεν έχετε παράπονο!}

Και μια πρόταση για Θέατρο: Για όσους επιθυμούν να παρακολουθήσουν με τα μικρά τους «αγγελοδιαβολάκια» μια πολύ έξυπνη παιδική παράσταση, θα τους πρότεινα ανεπι-φύλακτα τον «Ονειροφάγο» στο θέατρο Skrow (κλικ!) στο Παγκράτι. Αν και παρευρίσκονται πολλά παιδιά μικρών ηλικιών (3, 4, 5 ετών – κάνει και για μεγαλύτερα), δεν «κουνιέται φύλλο»! Μια λιτή αλλά έξυπνα δοσμένη δουλειά από άποψη σεναρίου, σκηνοθεσίας, υποκριτικής, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας, μουσικής, φωτισμού και πολύ καλής συνερ-γασίας όλων! Μικροί και μεγάλοι φεύγουν τόσο ευχαριστημένοι που θα ήθελαν να έχει συνέχεια…

*Ευχαριστώ θερμά την Πέτρα για την πρόταση και την φιλοξενία και τον Γιάννη για την περίφημη ιδέα!!! Μας δίνουν και πάλι την ευκαιρία να χαρούμε και να γνωριστούμε περισσότερο! ~~Γλαύκη~~

*Γράψτε μου αν θέλετε, όποιον αγαπημένο ηθοποιό, 
αγαπημένη ταινία, αγαπημένο σκηνοθέτη, έχετε κι εσείς! 

Υ.Γ Σήμερα φιλοξενείται και γράφει η Γλαύκη, η οποία και θα απαντά στα σχόλια σας! Ευχαριστώ Γλαύκη! Mia Petra


_________________ Μια Πέτρα ________________________ Foto Google __________________________

Τα όμορφα χωριά όμορφα χρωματίζονται...

Στα ταξίδια μου -ανά τον κόσμο- έχω συναντήσει πολύ ωραία χωριά. Έτσι κι αλλιώς, θεωρώ πως τα χωριά σε κάθε χώρα, είναι η σφραγίδα 

της και "αποκαλύπτουν" πολλά για τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής 

τού κάθε τόπου. Είναι σίγουρο πως δεν θυμάμαι {δυστυχώς} όλα τα όμορφα χωριά που έχω δει στη ζωή μου, τόσο στην Ελλάδα, όσο 

-κυρίως- στο εξωτερικό. Ωστόσο, είναι κάποια  χωριά, που είχαν πολύ πιο ιδιαίτερα "χαρακτηριστικά" από κάποια άλλα και σίγουρα, έγρα-

ψαν ανεξίτηλα στη μνήμη μου.

Ας πούμε -όσο κι αν την κατηγορούμε, ελαφρά την καρδία- από τα πιο ωραία χωριά μακράν, έχει η Γερμανία. Με απίστευτα περιποιημένους κήπους, αλλά και...εξωτερικούς τοίχους! Γεμάτους ζωγραφιές και καλ-

λιτεχνικές πινελιές, που σε αφήνουν άφωνο! Όπως επίσης η Ελβετία, αλλά και η Ιταλία και το Μαρόκο, με πολλά χρωματιστά σπίτια, όσο και ζωγραφισμένα περίτεχνα, με περισσή φαντασία!

Ωστόσο σήμερα, λέω να δούμε μαζί το Zalipie της Πολωνίας, το οποίο δεν έχω επισκεφτεί, αλλά τώρα που το είδα, δεν βλέπω την ώρα! Όχι, πες μου κι εσύ: έχω άδικο; Όλα ξεκίνησαν από τα πολύ παλιά χρόνια, όταν οι γυναίκες του χωριού έπρεπε να ασπρίζουν και να ασβεστώνουν τους τοί-

χους διαρκώς, για να "γλιτώσουν" από τον καπνό που έβγαζαν οι σόμπες και τα τζάκια. Τώρα πια όμως, το Zalipie αποτελεί ένα από τα ωραιό-

τερα αξιοθέατα της Πολωνίας. Μεταξύ μας, το εσωτερικό των σπιτιών το βρίσκω πολύ κιτς για τα γούστα μου! (Εδώ!)

Εσύ, για πες ένα χωριό στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό που το λάτρεψες! 

Αν δεν με απατά η όραση μου, αυτός ο σκύλος είναι...δρώμενο! Χαχα! :)

_________________ Μια Πέτρα ___________ Zalipie _____ Foto Google _____________________________

Παραμύθια...

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα όμορφο χωριουδάκι στην κορυφή ενός πολύ, πολύ, πολύ ψηλού βουνού. Ήταν τόσο ψηλά αυτή η κορυφή του βουνού που τα σύννεφα σκέπαζαν τους δρόμους, τα δέντρα, τα χωράφια και τις στέγες.

Ήταν τόσο ψηλά αυτή η κορυφή του βουνού, που τα σύννεφα έμπαιναν μέσα στα σπίτια, από τα παράθυρα και τις καμινάδες. Τα παιδιά χαιρόντουσαν πολύ με αυτό που συνέβαινε, γιατί μαζί με τα σύννεφα έμπαιναν και πολλά πουλιά. Αγριόχηνες, χελιδόνια… και όσα αποδημούσαν για θερμότερες χώρες!Όλα φαινόντουσαν ωραία για τα παιδιά! Άλλα έπαιζαν κρυφτό στις γειτονιές, άλλα μάζευαν σύννεφα σε βάζα, άλλα έπαιζαν με τα πουλιά που έμπαιναν στα σπίτια τους... Συνεχίζεται εδώ!...

Μια φορά κι έναν καιρό, στο διαδικτυακό μου ταξίδι, συνάντησα την κυρία Έλλη-Λιάνα Ιωαννίδου. "Με λένε Έλλη-Λιάνα Ιωαννίδου και είμαι γραφίστας εικονογράφος. Μου αρέσει να γράφω και να Εικονογραφώ ιστορίες για παιδιά. Φτιάχνω κατασκευές με ξύλα που βρίσκω στην θάλασσα και τα ζωγραφίζω με ακρυλικά χρώματα". Η σελίδα της με απορρόφησε, ούτε ξέρω κι εγώ για πόσες ώρες! Πολύ καλά καταλάβατε. Τόσο τα παραμύθια της, όσο και η εικονογράφηση τους, μου τράβηξαν τόσο πολύ την προσοχή, που απέμεινα να τα διαβάζω με τις ώρες και να χαζεύω τις ζωγραφιές της, σαν μικρό παιδάκι!

Μα κοίτα αυτές τις εικόνες. Είναι από "τα πλεκτά της γιαγιάς". Δεν είναι υπέροχες; Κάθε εικόνα έχει τέτοιες...πλεκτές λεπτομέρειες, που απλά, είναι να παρακαλάς να ξαναγίνεις παιδί. Ε, λοιπόν, με την κυρία Έλλη-Λιάνα Ιωαννίδου, αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο! Ιδού η σελίδα της και η συνέχεια αυτής της υπέροχης παραμυθοατμόσφαιρας!...

Υ.Γ Για την σημερινή παρουσίαση, έχω λάβει γραπτή άδεια από την -ιδιαιτέρως ευγενική- κυρία Ιωαννίδου, την οποία και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! Κλικ!  Πες μου ότι δεν έχεις αγωνία για τη συνέχεια του παραμυθιού!

____________________________________________________________ Μια Πέτρα _____________

Τι είπες τώρα;...

Καλλιεργεί χρυσάνθεμα, οδηγάει τρακτέρ, έχει ένα παλιό κατσαριδάκι, δεν φοράει ποτέ του γραβάτα, χαρίζει το μισθό του. Τι είναι; Να το πάρει το ποτάμι; Χοσέ Μουχίκα. Πρόεδρος της Ουρουγουάης. "Εγώ δε νιώ-
θω φτωχός. Φτωχός είναι όποιος αγωνίζεται να διατηρήσει ένα πολυ-
τελές επίπεδο ζωής, επιθυμώντας όλο και περισσότερα υλικά αγαθά".

Μποέμ, ασυμβίβαστος και απαλλαγμένος από τις τυπικές φιοριτούρες και τα πρωτόκολλα ανατρέπει σχεδόν κάθε πολιτικό στερεότυπο. Απαρνήθηκε το προεδρικό του αυτοκίνητο από την πρώτη στιγμή της εκλογής του, είναι 79 ετών και κατοικεί σε ένα αγρόκτημα μαζί με τη σύζυγό του και το ακρωτηριασμένο τους σκυλί. Φροντίζει δε παράλληλα να κοστίζει όσο το δυνατόν λιγότερα στη χώρα του μιας και αρνείται να ταξιδεύει στην πρώτη θέση και δεν επωφελείται καν των υπολοίπων δωρεάν παροχών του αξιώματος. Και πριν βιαστεί κάποιο...ελληνικό μυαλό να βρει τι στον κόρακα συμβαίνει πίσω από τη ...γενναιοδωρία του Προέδρου Χοσέ Μουχίκα, να σας ξεκαθαρίσω ότι στην Ουρου-

γουάη, ο Πρόεδρος δεν επιτρέπεται να εκλεγεί για δεύτερη -συνεχή- θητεία. Που; Στην Ουρουγουάη! Μα πείτε μου κι εσείς, δε βλέπετε πολλά κοινά με το δικό μας Ελλαδιστάν;... Πηγή πληροφοριών εδώ.

__________________________ Μια Πέτρα _____________________________ Foto _______________________

Κι απόψε τα μεσάνυχτα θα 'ρθω Θεσσαλονίκη...

Οι ομπρέλες στην παραλία της Θεσσαλονίκης έγιναν ροζ. Το γλυπτό φωταγωγήθηκε με το χρώμα που συμβολίζει τον καρκίνο του μαστού, ως μία από τις δράσεις για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση για την ασθένεια. Το στιγμιότυπο απαθανάτισε το πρακτορείο Eurokinissi.

25 Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης Κατά του Καρκίνου του Μαστού που είναι αφιερωμένη στην πρόληψη, στην σωστή ενημέρωση και στην ευαισθητοποίηση...

__________________________ Μια Πέτρα __________________ Πηγή __________ Κλικ! _____________

Ο ΛΟΥΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...

Ο θάνατος του αγαπημένου σκύλου "Λουκάνικου", του σκύλου των μαχών και των αγώνων της Πλατείας Συντάγματος, επήλθε τον περασμένο Μάιο: "Το γύρο του κόσμου έκανε η είδηση του θανάτου του «Λουκάνικου», του σκύλου που συνδέθηκε φωτογραφικά με τις μεγάλες διαδηλώσεις της εποχής της κρίσης. Ο «Λουκάνικος» πέθανε στον ύπνο του στο σπίτι του ανθρώπου που τον φρόντιζε και τον φιλοξενούσε σε ένα διαμέρισμα στο Κολωνάκι στις 24 Μαΐου του 2014. Για άγνωστους λόγους στις 9 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο η "είδηση" του θανάτου του και η πληροφορία αυτή ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα αφού αναδημοσιεύτηκε σε ξένα, όπως ο Guardian, ο Independent, η Telegraph και άλλα ευρωπαϊκά δίκτυα"... Πηγή

Ο "Λουκάνικος" δεν θα πεθάνει ποτέ στις καρδιές μας, αλλά και στη συνείδηση όλων εκείνων που διαδήλωσαν για τα αιματηρά μέτρα που λαμβάνουν εδώ και πέντε χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις στη χώρα μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο "Λουκάνικος" είχε φάει τα περισσότερα χημικά από όλους (καθότι βρισκόταν μονίμως στο χώρο της Πλατείας) κι ότι ήξερε -ως δια μαγείας- να τάσσεται με το Δίκαιο και να εναντιώνεται απέναντι στα φονικά ΜΑΤ... 

Κλικ εδώ, επειδή ο Λουκάνικος είχε γίνει και τραγούδι...

__________________________ Μια Πέτρα ____________________ Foto ________________________

Στα σκαριά του φθινοπώρου...

Άμα περιγράφεις μια ζωντανή εικόνα, έναν πίνακα ζωγραφικής βγαλμένο μέσα από τη φύση: "Άσπρα σπίτια κάτασπρα τα βερικοκιά τα κεραμίδια τα γαλανά παραθυρόφυλλα τ' άλογα τα κανελιά, μες τον αυλόγυρο τ' άσπρα μες το πράσινο τα μπαλκόνια μάλαμα και θάλασσα"..., τότε σίγουρα διαβάζεις Γιάννη Ρίτσο: "Τα μουλάρια στον ανήφορο της πέτρας 

και τα γαϊδουράκια μες τ' αγκάθια ψάθες και μαχαίρια και καλάθια μες τ' αμπέλι γέλια"..., 

και τον Τρύγο του, μελοποιημένο από το Νίκο Μαμαγκάκη, με τη γάργαρη φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου: "Δάχτυλα και γόνατα στήθια και σαγόνια μες το μούστο ματωμένα κόκκινες φωτιές κι ιδρώτα στις κατηφοριές το χρυσό κακάρισμα της κότας... Κι όπως γαλανίζει το βραδάκι το μαβί, το βιολετί να κι η Παναγιά στη δημοσιά πλάι στα κάρα στα κουδούνια στα σταμιά, και στα κλαδωτά μαντήλια, να τη η Παναγιά να κρατάει στην ασημένια της ποδιά πέντε οκάδες κόκκινα σταφύλια"...και τότε γνωρίζεις πως, όσο υπάρχουν τέτοιοι Έλληνες -Ποιητές και μελωδοί και ερμηνευτές- όλα μπορεί και να αλλάξουν κάποτε. Κι αν δεν αλλάξουν, τότε εσύ, θα επιλέγεις να σε πλανεύουν τέτοια τραγούδια, μήπως και περάσεις την κρίση όσο γίνεται πιο αναίμακτα και πιο...μελωδικά! Μα δεν είναι υπέροχη η εποχή του Τρύγου;
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδάκι που οι μεγάλοι τρυγούσαν τα αμπέλια και μετά "πατούσαν" τα σταφύλια... Όποιος έχει παρόμοια βιώματα από τέτοιες εικόνες, με καταλαβαίνει απόλυτα...

Υ.Γ Προτείνω να μην ακούσεις μόνο το υπέροχο αυτό τραγούδι, δες και το βίντεο, με τους πίνακες ζωγραφικής...

________________________ Μια Πέτρα ____________________ Foto ________________________

Βοήθεια! Ένα άλογο πίνει την μπύρα μου!

Χαλλλαρά παίδες! Πρόκειται περί..παρεξηγήσεως! Στη Βόρεια Ουαλία εκτυλίσσεται η ιστορία και όχι στο Ελλάντα. Σιγά μην αντιμετωπιζόταν με τόσο σεβασμό και χιούμορ ένα άλογο και μάλιστα...βαφτισμένο! :))

Άλλωστε όπως είναι γνωστό σε όλους το Ελλάντα έχει μόνο "γαϊδούρια". 

Ο Γκίλμπερτ είναι ένα σκανταλιάρικο άλογο, που ζει σε χωράφι δίπλα στην παμπ Picadillt Inn στο Κάρβις της Βόρειας Ουαλίας και έχει γίνει συχνός θαμώνας και πελάτης. Μάλιστα οι πελάτες έχουν λατρέψει τον Γκίλμπερτ, παρόλο που συχνά ρουφάει κρυφά την μπίρα τους όταν κοιτάνε αλλού. Η ιδιοκτήτρια της παμπ, Ερικα Μπέρνεϊ, είπε ότι φροντίζει το άλογο όταν έρχεται στην παμπ και του δίνει τα βραστά λαχανικά που αφήνουν οι πελάτες στα πιάτα τους, ενώ φαίνεται να έχει ιδιαίτερη προτίμηση στην μπίρα Guiness. Την φωτογραφία της Μπέρνεϊ με το άλογο δημοσιεύει το πρακτορείο εικόνων Mercury. Πηγή  

Άντε, γράψτε κάνα σχόλιο να γελάσει το χειλάκι μας, για να κλείσουμε ευδιάθετα, γιατί μετά τη...δεθ!...δεθ...έλω και πολλά πολλά! :)) Μάκια!

________________ Μια Πέτρα ________________________

Αισθήσεις και ψευδαισθήσεις...

Μα που είναι αυτά τα σπίτια βρε παιδί μου, που αμφιβάλλεις αν υπάρχουν, όχι τόσο για την πολυτέλεια τους, όσο για την θέση τους, που σε κάνουν να τρίβεις τα μάτια σου και να νομίζεις ότι είναι σκηνικό παραμυθιού. Ε, μα τι να πω κι εγώ, με αυτήν τη φωτογραφία πιο πάνω, που σε βάζει στο τριπάκι να φαντάζεσαι αυτόματα, όχι μόνο τον περιβάλλοντα χώρο γύρω από τη βάρκα και το σπίτι, αλλά ακόμα και αυτό το ίδιο το σπίτι στο εσωτερικό του. Εντάξει, το χρήμα δε φέρνει την ευτυχία, αλλά αυτή η άτιμη η εξοχή είναι ικανή να δημιουργεί ευτυχισμένες στιγμές και ψευδαισθήσεις. Σίγουρα πάντως, η εξοχή ομορφαίνει τις φωτογραφίες και δημιουργεί ένα αίσθημα ευφορίας. 
Και τι δε θα 'δινα για ένα τέτοιο παράθυρο ενός πέτρινου τοίχου... 

Υ.Γ Το διάλειμμα από την πραγματικότητα θα κρατήσει λίγο ακόμα, 
όσο η πραγματικότητα κάνει τα στραβά μάτια... Φιλιά πολλά σε όλες και σε όλους :)

__________________ Μια Πέτρα _________________ Foto _________________________________

Το θαλασσινό τριφύλλι...

Λίγες ζωγραφιές σου δημιουργούν την αίσθηση ότι η εικόνα δεν είναι και τόσο μακριά από σένα. Λίγες ζωγραφιές σε κάνουν να λαχταράς το νερό και να μη βλέπεις την ώρα να βρεθείς με το κουβαδάκι σου σε μια παραλία. Κι αυτό "το κουβαδάκι" δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο συμβολισμός της ξενοιασιάς και της παιδικότητας. Κι ύστερα έρχεται κι ένας Οδυσσέας κι απλώνει τα πανιά και σε παίρνει μαζί του στα κύματα, "να 'χεις τύχη, να 'χεις τύχη" και να ακούς "το θαλασσινό τριφύλλι" με κλειστά τα μάτια και να φαντάζεσαι πως, ένα κοχύλι στο αυτί σου θα σε ταξιδέψει αλλού. Αρκεί να υπάρχουν κάποια παιδιά, που ακούγοντας τον Ελύτη, έχουν ζωγραφίσει την αθωότητα τους μελωδικά, αποτυπώνοντας την αιώνια σε ένα παιδικό τετράδιο. Άκου τον στίχο και κοίτα και τις παιδικές ζωγραφιές στο βίντεο κι αν δεν μυρίσει θαλασσινός αέρας, πα 'να πει πως δεν αφουγκράστηκες σωστά το παιδί μέσα σου...


Υ.Γ Κλικ στο τραγούδι. Καλά να περνάτε και φιλιά γλυκά! Καλό Σαββατοκύριακο σε όλες και σε όλους! :))


__________ Μια Πέτρα __________________________ Foto  ________________________________

Μια βόλτα...

Μια βόλτα στην εξοχή αποδίδει όσο τίποτα.

Ειδικά για τα παιδιά, είναι απαραίτητη η εξοχή και το καλοκαίρι είναι απαραίτητη η θάλασσα. Τα παιδιά αγαπούν τη φύση και την θάλασσα, σα να είναι στο στοιχείο τους. Μα ναι, η θάλασσα είναι το στοιχείο τους, αφού θεωρούν το νερό την προέκταση της κοιλιάς της μαμάς. Όπως και να 'χει, καλό είναι να φέρνουμε τα παιδιά σε επαφή με την εξοχή και να ζουν μοναδικές στιγμές κοντά στη φύση, όλες τις εποχές του χρόνου!

Υ.Γ Η αποχή μου από το blogging θα κρατήσει όσο αντέξω. Καλά να περνάτε ο,τι κι αν κάνετε! Φιλιά γλυκά!

_____________ Μια Πέτρα ___________________ Foto Google ______________________________