Παραμύθια...

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα όμορφο χωριουδάκι στην κορυφή ενός πολύ, πολύ, πολύ ψηλού βουνού. Ήταν τόσο ψηλά αυτή η κορυφή του βουνού που τα σύννεφα σκέπαζαν τους δρόμους, τα δέντρα, τα χωράφια και τις στέγες.

Ήταν τόσο ψηλά αυτή η κορυφή του βουνού, που τα σύννεφα έμπαιναν μέσα στα σπίτια, από τα παράθυρα και τις καμινάδες. Τα παιδιά χαιρόντουσαν πολύ με αυτό που συνέβαινε, γιατί μαζί με τα σύννεφα έμπαιναν και πολλά πουλιά. Αγριόχηνες, χελιδόνια… και όσα αποδημούσαν για θερμότερες χώρες!Όλα φαινόντουσαν ωραία για τα παιδιά! Άλλα έπαιζαν κρυφτό στις γειτονιές, άλλα μάζευαν σύννεφα σε βάζα, άλλα έπαιζαν με τα πουλιά που έμπαιναν στα σπίτια τους... Συνεχίζεται εδώ!...

Μια φορά κι έναν καιρό, στο διαδικτυακό μου ταξίδι, συνάντησα την κυρία Έλλη-Λιάνα Ιωαννίδου. "Με λένε Έλλη-Λιάνα Ιωαννίδου και είμαι γραφίστας εικονογράφος. Μου αρέσει να γράφω και να Εικονογραφώ ιστορίες για παιδιά. Φτιάχνω κατασκευές με ξύλα που βρίσκω στην θάλασσα και τα ζωγραφίζω με ακρυλικά χρώματα". Η σελίδα της με απορρόφησε, ούτε ξέρω κι εγώ για πόσες ώρες! Πολύ καλά καταλάβατε. Τόσο τα παραμύθια της, όσο και η εικονογράφηση τους, μου τράβηξαν τόσο πολύ την προσοχή, που απέμεινα να τα διαβάζω με τις ώρες και να χαζεύω τις ζωγραφιές της, σαν μικρό παιδάκι!

Μα κοίτα αυτές τις εικόνες. Είναι από "τα πλεκτά της γιαγιάς". Δεν είναι υπέροχες; Κάθε εικόνα έχει τέτοιες...πλεκτές λεπτομέρειες, που απλά, είναι να παρακαλάς να ξαναγίνεις παιδί. Ε, λοιπόν, με την κυρία Έλλη-Λιάνα Ιωαννίδου, αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο! Ιδού η σελίδα της και η συνέχεια αυτής της υπέροχης παραμυθοατμόσφαιρας!...

Υ.Γ Για την σημερινή παρουσίαση, έχω λάβει γραπτή άδεια από την -ιδιαιτέρως ευγενική- κυρία Ιωαννίδου, την οποία και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! Κλικ!  Πες μου ότι δεν έχεις αγωνία για τη συνέχεια του παραμυθιού!

____________________________________________________________ Μια Πέτρα _____________