Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

* Πάντα ήθελα να γίνω φωτογράφος...


























































...Στην εφηβεία μου σπάνια θα με έβλεπες χωρίς τη φωτογραφική μου μηχανή. Πήγα να σπουδάσω φωτογραφία και είχα μια πολύ ενδιαφέ-
ρουσα καριέρα στο Σίδνεϊ. Στη συνέχεια αποφάσισα να μετακομίσω 
στο Λονδίνο για να εκπληρώσω τις φιλοδοξίες μου και να ασχοληθώ με πωλήσεις αντίκας. Σε κάποιο ταξίδι μου στη Γαλλία είδα μερικές γυναίκες από τη Ρουμανία να πουλάνε λινά υφάσματα στο πίσω μέρος ενός τροχόσπιτου και αυτό ήταν που ενέπνευσε το επόμενο κεφάλαιο 
της καριέρας μου. Ξεκίνησα τη δική μου επιχείρηση με προϊόντα αντίκες στεγασμένη σε ένα παλιό τροχόσπιτο του 1956. ~ Kara Rosenlund ~




















































































Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση στάθηκε το Μπισκοτάκι 
και δυο παλαιότερες -υπέροχες όπως πάντα!- αναρτήσεις της! 
Εδώ κι εδώ που μιλάει για την Φωτογράφο Kara Rosenlund. Οι φωτογραφίες δείχνουν το εσωτερικό τού σπιτιού της στην Αυστραλία. Μπισκοτάκι μου ευχαριστώ πολύ, που χάρη σε σένα, γνώρισα την ταλαντούχα -και με φοβερό γούστο!- Kara Rosenlund. Τι σπίτι!

________________ Μια Πέτρα _________________   Foto Kara Rosenlund  _____________


Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Όταν ο Τιτανικός διαφήμιζε το πρώτο του ταξίδι...



Αυτή είναι η αφίσα που διαφήμιζε το παρθενικό (και μοναδικό...) ταξίδι του Τιτανικού. Το πλοίο ξεκίνησε στις 10/4 και βυθίστηκε στις 14/4/1912

Οι εγκαταστάσεις της πρώτης θέσης είχαν σχεδιαστεί για να αποτελέσουν την κορωνίδα της άνεσης και της πολυτέλειας, με ένα γυμναστήριο, πισίνα, βιβλιοθήκες, ακριβά εστιατόρια και πολυτελείς καμπίνες. Ένας ασύρματος τηλέγραφος φρόντιζε τις ανάγκες των επιβατών και χρησίμευε επίσης για επιχειρησιακή χρήση. Αν και ο Τιτανικός είχε προηγμένα χαρακτηριστικά ασφάλειας όπως στεγανά διαμερίσματα και ενεργοποιούμενες εξ αποστάσεως υδατοστεγείς πόρτες, δεν υπήρχαν αρκετές σωστικές λέμβοι για όλους όσους επέβαιναν στο πλοίο λόγω παρωχημένων κανόνων ναυτικής ασφάλειας. Ο Τιτανικός είχε αρκετές λέμβους μόνο για 1.180 ενώ στο παρθενικό του ταξίδι μετέφερε 2.224 επιβάτες και πλήρωμα. Οι πληροφορίες από εδώ

Η αντίστοιχη ταινία αποδείχτηκε τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Προτάθηκε για 14 Όσκαρ κερδίζοντας 11, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών. O σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Τζέιμς Κάμερον ο οποίος και δήλωσε: "Η ιστορία δεν θα μπορούσε να γραφτεί καλύτερα... Η αντιπαράθεση των πλού-

σιων και των φτωχών, οι ρόλοι των φύλων που φτάνουν μέχρι το θάνατο (οι γυναίκες πρώτα) η στωικότητα και η ευγένεια μιας περα-
σμένης εποχής, η υπεροχή του σπουδαίου αυτού πλοίου σε συνδυασμό με την τρέλλα του ανθρώπου που το οδήγησε στο σκοτάδι. Και πάνω από όλα το μάθημα: ότι η ζωή είναι αβέβαιη, το μέλλον άγνωστο... το αδιανόητο πιθανό." Οι πληροφορίες από εδώ

Συμβαίνουν και στα πιο διάσημα ναυάγια. Μπορεί να είναι η ταινία των... 11 Oscars, όμως οι γκάφες που βγήκαν στη μεγάλη οθόνη είναι πολλές. Ευτυχώς για τους συντελεστές της ταινίας, τα περισσότερα από αυτά δεν τα πρόσεξε ποτέ το κοινό. (πηγή Tromaktiko)
Στον Τιτανικό, λοιπόν, σε περίπτωση που δεν ξέρετε...
...τα κενά αυξομοιώνονται
...τα μέταλλα χαρακώνονται σαν αφρολέξ
...η ελιά της Κέιτ Γουίνσλετ αλλάζει θέση
...οι τιράντες του Λεονάρντο Ντι Κάπριο εξαφανίζονται με μαγικά
...τα μαλλιά του χτενίζονται ενώ χορεύει ξέφρενα
...οι κάμερες βρίσκουν έναν τρόπο να μπουν στο πλάνο
...τα αντικείμενα μεταλλάσσονται στα χέρια των πρωταγωνιστών
...μέρος του καταστρώματος εξαφανίζεται
...και εμφανίζεται ανάλογα με την περίπτωση
...τα σακάκια αλλάζουν χρώμα και μέγεθος

Ιστορία όμως άφησε και το τραγούδι τής ταινίας...εδώ!
Τέλος, στην Ελλάδα κάθε κίνηση (κυρίως πολιτική) που θεωρείται ατυχής (κοινώς πάει για φούντο!) χαρακτηρίζεται ως "Τιτανικός".
Κι ύστερα ήρθε το Διπλανούλι μου κι έδωσε μέσα σε ένα σχόλιο (πιο κάτω), την πιο σοφή απάντηση: "Έχω την αίσθηση πως αυτό το κράτος δεν είναι μόνο ο Τιτανικός, αλλά και το παγόβουνο, γιατί έχει μια τάση να καταστρέφει τον εαυτό του". 
Όποιος έχει λίγη υπομονή, διαβάζοντας τον τρόπο που γυρίστηκε η ταινία, θα καταλάβει τι σημαίνει η τέχνη του κινηματογράφου..
Ρε παιδιά...θυμάται (!) κανείς, αν όντως η ορχήστρα εξακολουθούσε να παίζει μουσική, ενόσω το πλοίο βυθιζόταν ή είναι μούφα; 








































_____________ Μια Πέτρα _________ foto και φωτογραφικό ρεπορτάζ _________

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

Φονιάδες των λαών, να καείτε στην κόλαση...




Ο 3χρονος Αϊλάν Κούρντι, ο 5χρονος αδελφός του Γκαλίπ και η μητέρα τους Ρεχάν βρέθηκαν όλοι νεκροί σε παραλία του Μπόντρουμ της Τουρκίας. Έχασαν τη ζωή τους στο ναυάγιο του πλεούμενου που τους μετέφερε, τη νύκτα της Τρίτης προς Τετάρτη, από το Μπόντρουμ προς την Κω. Μοναδικός επιζών ο πατέρας Αμπντάλα Σενού. Όλοι πρόσφυγες από τη Συρία... Η συνέχεια εδώ...


..κανένας δεν αφήνει την πατρίδα 

εκτός αν η πατρίδα είναι 
μια ιδρωμένη φωνή στο αυτί σου
που λέει φύγε,
τρέξε μακριά μου τώρα,
δεν ξέρω τι έχω γίνει,
αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού
θα είσαι πιο ασφαλής απ' ο,τι εδώ..συνέχεια..


________________ Μια Πέτρα _______________ Foto iefimerida.gr _________________

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Μαζί σου και στην άκρη του κόσμου...








...είπε ο Μουράτ στη Ναταλία και το εννοούσε. Κι ενώ η Ναταλία φαίνεται να σέρνει τον Μουράτ από το...μανίκι, η πραγματικότητα 
είναι πως ο ίδιος ο Μουράτ της έδωσε το...δικαίωμα. Η φωτογραφική του μηχανή αστράφτει από χαρά κάθε φορά που...συναντά την πλάτη και τα οπίσθια τής Ναταλίας κι έτσι -με φόντο την υπέροχη πλάτη της- το ζευγάρι γυρνά τον κόσμο, αστράφτοντας κάθε λίγο και λιγάκι το φωτογραφικό φλας του Μουράτ κι απαθανατίζοντας...τον πλανήτη.













































































































Μέχρι που ήρθε κι η στιγμή που ο Μουράτ αποφάσισε να το πάρει το κορίτσι. Υπήρχε άλλος τρόπος εκτός από την απαθανάτιση κι εκείνων των στιγμών; Φυσικά όχι. Ο φακός του Μουράτ έκανε πάλι θαύματα!
Ήταν μια καλή ευκαιρία να δούμε και την...υπόλοιπη νύφη! Να ζήσουν!

























































































































































Υ.Γ "Κανείς δεν είναι κανενός" Κλικ για μια δροσερή συνέχεια..


__________________ Mia Petra ________ Πληροφορίες Foto Murat Osman ___________________


Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Κι αρμενίζαμε στα πέλαγα...





Με το βλέμμα στη Δευτέρα, να έρθει, να μας σώσει, να μας λυτρώσει, από όλο αυτό το παρανοϊκό τείχος που, εμείς οι ίδιοι, χτίζουμε γύρω μας... Με το μυαλό να έχει γεμίσει γαλάζιο, πριν ακόμα γεμίσει και το βλέμμα. Με τις αντοχές να κυλούν σαν αλμυρά δάκρυα, πριν γεμίσει το στόμα μας αλμύρα. Με τα δωρεάν όνειρα να κολυμπούν κάθε βράδυ στο υποσυνείδητο. Ανοίγει πανιά το μυαλό κι αρμενίζει στα πέλαγα


_______________________ Μια Πέτρα ___________ Καλό Μήνα!________ Foto _____________________


Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Μικρά σπίτια, μεγάλες χαρές...



Έχει ήλιο..
καλημέρα..
έχει βγει ένας ήλιος δυνατός..επιβλητικός..
βασιλιάς..ξέρεις..
διατάζει..
και εσύ υπακούς..
αυτό είναι το δικό μου φιλί..ζωής..
να δίνει ανάσες..στις ασφυξίες των καιρών..
έχει ήλιο ..
αυτό μου φτάνει..
με γεμίζει και με κάνει να χαμογελώ..
τα δέντρα μου έξω..και τα φυτά μου..
κάθησα λίγο μαζί τους..
τα έβλεπα..χαρούμενα..καταπράσινα..
να πολυλογούν μεταξύ τους..
πω.πω..ψίθυροι...χαχανητά..κουτσομπολιά..
τα νέα..της ημέρας..
ίσως της νύχτας που πέρασε..
ξεπρόβαλαν ανθάκια..απ'τη μανταρινιά τη χιώτικη..
μοσχοβολά το Σύμπαντο...
με ενα πέπλο..πάνω τους από ζουζούνια μέλισσες..
παιχνιδιάρικα..τρυγούν...μέλι..
η δάφνη..γέμισε μωβ "τσαμπιά"..
να ομορφαίνει η πλάση..
η μουσμουλιά...φορτωμένη..καρπούς..
και τα πιτσιρίκια..να ξερογλείφονται ..από κάτω..
τα κλαδιά της λεμονιάς..έχουν αρχίσει να γέρνουν
από το βάρος..
και τα λεμόνια..σαν 
στήθη μάνας..
στέκονται..περήφανα..
περιμένοντας.."τα παιδιά" της..να τρυγήσουν χυμούς..
σε λίγο θα είναι έτοιμα..και τα κρίνα που φυτέψαμε..
να..θυμίζουν..μια αγνότητα άλλη..χαμένη..
μια Μαρία..που περιμένει..
ένα πλήθος..που υπομένει..
τα μυρωδικά..αυξάνουν και πληθαίνουν..
με το φασκόμηλο..πρώτο και καλύτερο..
να περηφανεύεται..μπρος
στο βασιλικό..στη ρίγανη...στο δεντρολίβανο..
"άκου..μυρωδιά...άκου..να μαθαίνεις..."
η Έλλη η χελώνα..κόβει βόλτες ανενόχλητη..
με "ταχύτητες φωτός"..
και οι γάτες ολόγυρά..
την κάνουν χάζι..
εκεί..έξω..άλλος κόσμος..
τι καλά..
δεν τους νοιάζει..τίποτε..
ούτε θεσμοί..ούτε..πρωτόκολλα..ούτε συμβόλαια...
ούτε πράξεις..νομοθετικού περιεχομένου..
μονάχα..μυρωδιές..πλεγμένες..
με ακτίνες..
μια σπιθαμή γης...δεκάδες μεσημβρινοί..
να συμβιώνουν..
πετούμενα..στεκούμενα..κρεμούμενα..έρποντα..
έβγαλα..αθλητικά..κάλτσες..
ακούμπησα...τα πόδια..στο χορτάρι..
έγειρα λίγο ..πίσω το κεφάλι..
να με χτυπά..ο ήλιος στο πρόσωπο..
ήπια εκεί..τον πρωινό καφέ..
με τη Φι..στα πόδια μου..
να συζητάμε..
να γουργουρίζουμε και οι δυο..
να αντέχεις..
να πεισμώνεις..
να βρίσκεις..το νόημα..ακούς ;
ακόμη..κι αν τίποτε δε βγάζει νόημα..
Ιω ~ Ταξιδεμοί ~ Με ένα...κλικ! 





Τα μικρά σπίτια κρύβουν τις μεγάλες χαρές και καταφέρνουν να τις χωρούν με μεγάλη άνεση. Με την αγαπημένη Ιώ να μας γοητεύει (και) σήμερα, υποδεχόμαστε τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού (λέμε τώρα..!) Καλό μήνα, σας φιλώ γλυκά! Ευχαριστώ την Ιώ από καρδιάς Petra



_______________________ Μια Πέτρα ___________ Καλό Μήνα!________ Foto _____________________

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Για μια φορά πρωτοσέλιδο!...



Νισάφι πια εδώ μέσα! Νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου είχαν χτίσει φωλιά! Μιας και μπήκα να ξαραχνιάσω ολίγον τι, είπα να κεφάρουμε λιγάκι! Τι λες, είσαι; Σπάμε τις στενόχωρες σκέψεις με υποθετικά "πρωτοσέλιδα" σενάρια! Αν ήταν να γινόσουν -έστω και- μια φορά 
στη ζωή σου πρωτοσέλιδο σε ένα περιοδικό για ποιο λόγο θεωρείς ότι θα ήσουν άξια/ος, ούτως ώστε να φτάσει η αφεντιά σου ως εκεί ;; Άντε, απαντώ εγώ πρώτη για να σε βγάλω από τη δύσκολη θέση! Εγώ, 
αν γινόμουν πρωτοσέλιδο θα 'ταν για τη φωτογένεια μου! Μη βαράς μανίτσα! :)) Σειρά σου τώρα: Για πες! Αδημονώ! Εκτός κι αν είσαι σκέτο έγκλημα

Κι ύστερα ήρθε το σχόλιο της Κανελλάκη κι επειδή όντως θα γινόταν το πιο όμορφο εξώφυλλο, το παραθέτω εδώ: "Οπότε αν ήταν να γίνω εξώφυλλο, θα σκεφτόμουν μια συλλογική φωτογραφία με τους φίλους μπλογκερς. Στο κέντ-
ρο η Αριστέα με πινέλα και τελάρα, εσύ δίπλα της με μια βαλίτσα (με ροδάκια εννοείται), ο Πέτρος με καπέλο καπετά-
νιου κι ένα πηδάλιο στα χέρια, το Μαράκι με την κάμερά της να φωτογραφίζει τον φωτογράφο, ο Γιάννης με κρεμα-
σμένα στο λαιμό του μπομπίνες και φιλμάκια και το Ελενάκι με σαγιονάρες και ψάθινη τσάντα, έτοιμη για διακοπές"


___________________ Μια Πέτρα _________________ Foto Vogue _______________________________


Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Κρατάς όπλο;...





































Πέρα από λαϊκισμούς και συγκινητικά λόγια, μια κάμερα μπορεί να διαδραματίσει ακόμα και το ρόλο ενός...όπλου, ειδικά στην περίπτωση που παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα ενός ανθρώπου. Στη Συρία όμως, για ένα παιδάκι, όλα εξελίχθηκαν συγκλονιστικά "αλλιώς"...
_______________________________________________

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες ώρες η φωτογραφία που απεικονίζει ένα τετράχρονο κοριτσάκι να παραδίνεται (σηκώνοντας τρομαγμένη τα χέρια) μπροστά στον φωτογραφικό φακό, καθώς τον πέρασε για όπλο!

Ο φωτογράφος που προκάλεσε συγκίνηση εξηγεί στο «BBC» πως, σε αντίθεση με τις πληροφορίες που κυκλοφόρησαν αρχικά, το παιδί δεν είναι αγόρι αλλά ένα τετράχρονο κορίτσι και λέγεται Adi Hudea. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στον προσφυγικό καταυλισμό Ατμέ στη Συρία τον περσινό Δεκέμβριο. Η μικρή έφτασε στον καταυλισμό -που απέχει περίπου 10 χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα- με τη μητέρα της και δύο αδέρφια. Ο καταυλισμός απέχει περίπου 150 χιλιόμετρα από το σπίτι της στη Χάμα. "Χρησιμοποιούσα τηλεσκοπικό φακό και εκείνη πίστευε πως ήταν όπλο", εξηγεί ο φωτογράφος Οσμάν Σαγιρλί.

"Συνειδητοποίησα ότι ήταν τρομοκρατημένη αφού τράβηξα και κοίταξα την φωτογραφία, γιατί δάγκωσε τα χείλη και σήκωσε τα χέρια της. Συνήθως τα παιδιά τρέχουν μακριά, κρύβουν το πρόσωπό τους ή χαμογελούν όταν δουν κάμερα", συμπληρώνει. Η φωτογραφία τραβήχτηκε τον περασμένο Δεκέμβριο από τον Τούρκο φωτορεπόρτερ Οσμάν Σαγιρλί και τον Ιανουάριο προδημοσιεύτηκε στην τουρκική εφημερίδα Turkiye.

Η 4χρονη Χιουντέα, που τρόμαξε με την κάμερα του φωτογράφου Οσμάν Σαγκιρλί και σήκωσε ψηλά τα χεράκια της σε ένδειξη παράδοσης, ζούσε στο στρατόπεδο προσφύγων Ατμα, μόλις 10 χλμ. από τα σύνορα με την Τουρκία. Δυστυχώς, το περασμένο Σαββατοκύριακο η πόλη δέχθηκε επίθεση και πέρασε στα χέρια της Nusra, της βάναυσης "θυγατρικής" της Αλ Κάιντα. Αυτό σημαίνει ότι η οικογένεια της Χιουντέα, μαζί με πολλές άλλες στην περιοχή, βρέθηκε ανάμεσα στα διασταυρωμένα πυρά καθεστωτικών και ανταρτών που έχουν σκοτώσει συνολικά 220.000 άτομα από το 2011 (από τα οποία 10.000 ήταν παιδιά)...

Σκοτώθηκε τελικά (και) το κοριτσάκι που "παραδόθηκε" σε μια κάμερα;... __________________ Mia Petra ________ Πηγή Κειμένου _______________________


Ανεξάρτητα από την έκβαση της ιστορίας, ακόμα και μια φωτογραφία, τσακίζει κόκαλα. Κι εμείς εδώ, στα δίχτυα μιας ευρωπαϊκής "ένωσης", αιχμάλωτοι κι ανυπεράσπιστοι επίσης, για τους δικούς μας -παράλογους- λόγους......

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

Άσε με λιγάκι να ξεχαστώ ρε γαμώτο...


















































































































































Εντάξει, το ξέρω ότι υπάρχουν οι γνωστές ενστάσεις, πως καλό είναι να μην εκμεταλλευόμαστε τα παιδιά και να μην τα φωτογραφίζουμε, όμως αυτά τα χαμογελάκια, αυτές οι φατσούλες, δεν μπορεί παρά να μας δίνουν μια μικρή νότα χαράς και αισιοδοξίας. Αλλού είναι το θέμα τώρα. Ότι η πρώτη φωτογραφία μού έχει προκαλέσει κρίση...υπογλυκαιμίας! Αφού οι κρέπες είναι λατρεία, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Χαχα!

Άσχετο (που λέει ο λόγος): ρε παιδιά, αν θέλετε ένα γλυκό, αλλά κάνετε δίαιτα, υπάρχει κάνα γλυκό της προκοπής;


___________________ Μια Πέτρα _________________ Foto Natalia Zakonova _____________________


Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Αν ήσουν κι εσύ μια εποχή...

















































































































































..ποια εποχή θα (ήθελες να) ήσουν; 
Και γιατί θα ήθελες να ήσουν αυτή
..η εποχή που επέλεξες;..
Αν έχεις γεννηθεί χειμώνα
-όπως εγώ- τον αγαπάς
περισσότερο;...
Μύθος ή...
..αλήθεια;..
4 εποχές:
Κλικ!

_____________________________________________

Υ.Γ Προσθέτω εδώ ένα σχόλιο που έγραψε το Διπλανούλι μου διότι 
το βρήκα υπέροχο και είναι κρίμα να μείνει κρυμμένο στα σχόλια μόνο:
"Χειμώνας: για να αναγκάζω τους ανθρώπους 
να έρθουν πιο κοντά για να ζεστάνουν τις ψυχές και τα κορμιά τους. Θέλουν σπρώξιμο οι άνθρω-
ποι, μη νομίζεις. Ακόμα και αν είναι...από μια εποχή"...

____________________ Μια Πέτρα ____________ Foto Foto Foto _______________________________


Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

*Δεν ξέρεις εσύ!...


















































Πες μου ότι φεύγεις από το σπίτι χωρίς μια ζακέτα, ένα σκουφί, έστω..
ένα γάντι βρε αδερφέ! Πες μου ότι δεν ηχεί στα αυτιά σου, όσο κι αν μεγαλώνεις, η φωνή της μάνας να σου λέει: "ντύσου, θα κρυώσεις!"..
κι όταν εσύ απαντάς: "'άσε μας ρε μάνα, με τριάντα βαθμούς θα κρυώσω;"..η μάνα σε αποστομώνει: *"δεν ξέρεις εσύ!"..όπως πολύ γλαφυρά είχε περιγράψει κι ο Λαζόπουλος! Πες μου πως...όσο κι αν προσπαθείς να το κοντρολάρεις (καθόλου!), δεν κάνεις κι εσύ το ίδιο ως γονιός! Κι όταν βρίσκεσαι μεταιχμιακά, ανάμεσα στο ρόλο τού παιδιού και του γονιού, δε νιώθεις σα να σε τραβάει ο κάθε "ρόλος" απ' το μανίκι, υποχρεώνοντάς σε να φαντάζεις σαν...διχασμένη προσωπικότητα! Όπως και να 'χει, μην κοιτάς τον ήλιο που λάμπει αυτή τη στιγμή, μια ομπρέλα είναι απαραίτητη, δεν μπορεί, κάποτε θα βρέξει, που πας χωρίς ένα αδιάβροχο, έστω μια γαλότσα;!;! Δεν ακούω τίποτα. Δεν ξέρεις εσύ!


____________________ Μια Πέτρα ___________________________ Foto ____________________

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Η εποχή μας την κούραση δεν την χωρά (;) ...














































Αν με ρωτούσε κάποιος αυτή την εποχή πώς αισθάνομαι, θα του απαντούσα άμεσα και χωρίς περιστροφές ότι κουράστηκα!

Κουράστηκα να χαρίζω το χαμόγελο και την αισιοδοξία στους γύρω μου μέσα σε όλη αυτή την σκοτεινιά. Κουράστηκα να σπαταλώ φαιά ουσία, για να γυρίσω τον τροχό στα μυαλά κάποιων που με περιβάλλουν, να τους μεταδίδω ίχνη ελπίδας σ’ ένα δύσβατο, μοναχικό μονοπάτι. Ένα μονοπάτι που μπορεί να μετατραπεί σε λεωφόρο, αρκεί αυτά τα ίχνη να γίνουν βήματα που θ’ ακουστούν.

Κουράστηκα να κατανοώ, να δείχνω ενσυναίσθηση σ’ εκείνους που διστάζουν, απογοητεύονται, φοβούνται, εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια αντίστασης και αντίδρασης.

Κουράστηκα να θυμώνω με όσους συμβιώνουν «καθέτως» και «οριζοντίως» σε τούτον τον τόπο μ’ εμένα, διότι αδιαφορούν για όλους κι επικεντρώνονται μόνο στο «Εγώ» τους. Ένα τεράστιο «Εγώ», που για εκείνους που βρίσκονται «καθέτως» ψηλότερα, εξωτερικεύεται χαιρέκακα με την κατάχρηση της εξουσίας, την καταπάτηση των δικαιωμάτων όλων των άλλων, την καταλήστευση των κεκτημένων πολλών χρόνων, την καταστολή κάθε αντίδρασης μέσα από το παγερό πρόσωπο της βίας. Όσο για εκείνους που βιώνουν όλα αυτά «οριζοντίως» μαζί μου και τα αποδέχονται ως φυσικά ή ως αναγκαίο κακό, πιστεύω ότι το τεράστιο «Εγώ» τους ικανοποιείται με το να είναι με το μέρος των «δυνατών», λόγω οικτρής ανασφάλειας, ή επειδή η τσέπη τους παραμένει γεμάτη με αυτή τους την επιλογή, πουλώντας έτσι κάθε τι ιερό και όσιο σ’ αυτή την χώρα.

Κουράστηκα ν’ αηδιάζω με όλους όσους «ταξιδεύουν» σ’ άλλη γη και σ’ άλλα μέρη, όσους είναι χαμένοι αλλού και δεν έχουν αντιληφθεί τι διαδραματίζεται γύρω τους – ξέχασα, αυτοί είναι και θα είναι οι πιο ευτυχείς, πάντα σε βάρος όλων των υπολοίπων!

Κουράστηκα να νοιάζομαι…

Κοιτώντας όμως τα βλέμματα των παιδιών αισθάνομαι να με κολλάνε στον τοίχο, σαν να μου λένε: «Δεν έχεις το δικαίωμα να αισθάνεσαι κουρασμένη, όταν δεν έχεις κάνει τίποτα ουσιαστικό γι’ αυτό που έχεις υποχρέωση ως ενήλικος πολίτης»!

Αυτά τα βλέμματα, που ακόμα δεν έχουν γνωρίσει όλη την αγριάδα του κόσμου ετούτου, έχουν απόλυτο δίκιο. Η εποχή μας την κούραση δεν την χωρά! Οτιδήποτε ειπωθεί διαφορετικό είναι φτηνή δικαιολογία και δηλώνει άφθαστη υποκρισία.

Ποιος μου είπε ότι έχω ελαφρυντικά ομολογώντας την κούραση που με καταβάλλει και μένοντας επί της ουσίας άπραγη; Ποιος μου είπε ότι με τις υποτυπώδεις προσπάθειές μου, προσφορές από «ψίχουλα», συμβάλλω δραστικά στο να σωθεί η κατάσταση; Ποιος μου είπε τελικά ότι ζητώντας συγνώμη από τη γενιά που έρχεται, έχω ξεμπερδέψει και μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη περιμένοντας από εκείνα να δράσουν, προκειμένου να καθαρίσει η «χαβούζα» που τους σέρβιρα;

Είναι χρέος μου ν’ αφήσω τις «σάπιες» δικαιολογίες (όπως έλεγε χαρακτηριστικά κι εύστοχα ένα πολύ αγαπημένο μου λαϊκό πρόσωπο), τα ψευδοδιλήμματα και να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων ως υπεύθυνος άνθρωπος. Να μην ντρέπομαι για μένα, να μην ντρέπονται εξίσου το παιδί μου και οι μαθητές μου για το αγαπημένο τους πρόσωπο.

Διατυπώνω τις σκέψεις μου σε πρώτο ενικό πρόσωπο, γιατί θεωρώ ότι εκεί πρέπει να έρθει πρώτα ο καθένας από μας. Να έρθει σ’ αυτό το «Εγώ» μέσα από την χρήσιμη διάστασή του, της αυτοκριτικής, της αφύπνισης και της αυτοδιάθεσης. Έπειτα να περάσει στο «Εμείς», με σκοπό αφενός να προσφέρει στον εαυτό του την αξιοπρέπεια κι αφετέρου να παραδώσει στο παιδί του, στη γενιά που ξεκινά τώρα και ακολούθως στα παιδιά που δεν ξέρουμε αν θα τους δοθεί η ευκαιρία να γεννηθούν ένα πιο ανθρώπινο μέλλον.

Όλο το παραπάνω εκφράζει μια βασανιστική, προσωπική ανησυχία (σίγουρα και πολλών άλλων) και μία έκκληση σε δράση πριν χαθεί κάθε ελπίδα!

Σήμερα γράφει η Γλαύκη/άστεγη καταληψίας και απαντά και στα σχόλια σας. Η πρώτη φωτογραφία είναι δική μου επιλογή και η δεύτερη δική της. Γλαύκη, δάμασέ το αυτό το άτιμο το "άτι"! Καλή Χρονιά Με Υγεία Για Όλους! Petra 

___________ Μια Πέτρα _________ Foto αρχική: Caras Ionut ~ Foto δεύτερη: Google __________